Moje inspiracje, moje drogowskazy w chwilach zwątpienia i moje małe lekcje dawane przez mądrych tego świata niech staną się światełkiem na drodze Waszych poszukiwań.
Nie prowadzi mnie nadmierny optymizm, ani zauroczenie wzniosłymi ideałami. Interesuje mnie po prostu los pojedynczego człowieka – tej drobiny, od której zależą losy całego świata i przez którą, o ile dobrze rozumiem chrześcijańskie przesłanie, nawet Bóg realizuje swoje cele.
Carl G. Jung
Fragment:
Zawsze fascynowało mnie słowo i to, co można z nim zrobić. Pewnie dlatego zdecydowałam się studiować polonistykę. Z największym podziwem odnosiłam się do takich form wypowiedzi, które cechowała oszczędność słów przy głębi myśli, czyli do aforyzmów, mądrych myśli, tego, co Francuzi nazywają bon mot. Zaczęłam je zapisywać już w szkole podstawowej, ot takie nietypowe hobby nastolatki, które z czasem przekształciło się w solidny zbiór składający się z setek cytatów, z których częścią chcę się podzielić z Tobą Czytelniku. Mam do nich, wcale tego nie ukrywam, bardzo emocjonalny stosunek, gdyż wiele im zawdzięczam. Pomagały mi w trudnych sytuacjach odzyskać nadzieję, podnosiły na duchu, dodawały wiary w siebie, wytyczały kierunek życia, wypowiadały to, co czułam, tylko robiły to mądrzej i lepiej niż umiałabym ja. Kiedy jest mi smutno czy źle, kiedy potrzebuję porady lub rozmowy z kimś mądrym, kiedy nie wiem, co mam robić ? otwieram szufladę, w której przechowuję kartki z zapisanymi cytatami, losuję na chybił-trafił jedną i mam? odpowiedź, radę, wsparcie, podtrzymanie, nadzieję. Pomogły mi nie raz, więc mam nadzieję, że pomogą i Tobie, drogi Czytelniku.
Znajdziesz Czytelniku w tej książce słowa różnych ludzi, o różnych profesjach, pochodzących z różnych krajów, wyznających różne religie, ale łączy ich jedno ? głęboka mądrość i umiłowanie człowieka. Nie bez przyczyny na motto całej tej książki wybrałam słowa Sofoklesa, które włożył w usta Antygony: ?Współkochać przyszłam, nie współnienawidzieć?. Wydaje mi się, że gdyby każdy człowiek żyjący na Ziemi o nich pamiętał, nie musielibyśmy marzyć o raju ? żylibyśmy w nim.
Jestem wyjątkowo szczęśliwym człowiekiem, ponieważ mogłam zetknąć się z mądrością tych ludzi, nosić ich słowa w sercu, pieścić nimi umysł i radować duszę. Zrozumiałe więc, że chcę im wszystkim podziękować, niezależnie od tego kiedy i gdzie żyli. Szczególnie serdecznie dziękuję:
Niezrównanym i Niedościgłym:
– Jezusowi z Nazaretu,
– Buddzie,
– Matce Teresie z Kalkuty.
Nauczycielom:
– Lillian Glass,
– Nathanielowi Branden,
– Colinowi P. Sisson,
– Theodore I. Rubin,
– Anthony Robbins,
– Normanowi V. Peale.
Osobowościom:
– George Waszyngtonowi
– Franklinowi Delano Rooseveltowi,
– Abrahamowi Lincolnowi,
– Winstonowi Churchilowi,
– Indirze Gandhi.
Wzorom:
– Ralphowi W. Emerson,
– Berniemu Siegel,
– Antony de Mello,
– Carlowi G. Jungowi.
Ideałom:
– Albertowi Einsteinowi,
– Mahatmie Gandhi,
– Victorowi Frankl,
– Helen Keller,
– Albertowi Schweitzer.
Filozofom:
– Wolterowi,
– Demostenesowi,
– Senece,
– Emmanuelowi Kantowi,
– Konfucjuszowi
– Arystotelesowi,
– Platonowi.
Artystom słowa:
– Adamowi Mickiewiczowi,
– Lwu Tołstojowi,
– Victorowi Hugo,
– Dantemu Allghieri,
– Williamowi Shakespeare,
– Sofoklesowi,
– Ajschylosowi,
– Johannowi W. Goethemu
i wszystkim pozostałym wymienionym w tej książce i wielu, wielu innym, których słowa zapisane na kartkach leżą w mojej szufladzie jak bezcenny skarb, żyją w moim sercu, choć nie zmieściły się w tej książce.
Oddzielnie chcę złożyć hołd czterem najwspanialszym Księgom świata:
– Biblii,
– Bhagavadgice,
– Talmudowi,
– Koranowi.
Obcując z tymi ludźmi, z ich słowami jestem pewna, że przebywam w najlepszym i najszlachetniejszym towarzystwie, a teraz i Ciebie Czytelniku zapraszam do tej kompanii.
